ALBUQUERQUE، NM –
معمار مشهور بین المللی و موتورسوار مشتاق Antoine Predock که به دلیل توانایی اش در بهره بردن از روح هر منظره و بافندگی ویژگی های آن در طرح هایش شناخته شده است، به دلیل خلاقیت نادر خود در یادها می ماند. به گفته دوستان و همکاران قدیمی او روز شنبه در خانه اش در آلبوکرکی درگذشت. او 87 سال داشت.
بیش از شش دهه، پرداک ساختمانهایی را در سراسر جهان ایجاد کرد – از موزه حقوق بشر کانادا در وینیپگ، منیتوبا، و کالج رسانه و ارتباطات در قطر تا فضاهای عمومی که شامل استادیوم بیسبال پادرس در سن دیگو، مرکز علمی آریزونا میشد. در تالار شهر فینیکس و آستین.
پروژه های او با طرح ها و کلاژها شروع می شود، روشی که دوستان و همکاران می گویند به الهام بخشیدن به نسل های جوان معماران کمک کرده است، زیرا آنها یاد می گیرند که چگونه ساختمان ها را در جوامع بگنجانند و فضاهایی ایجاد کنند که به بازدیدکنندگان این حس را بدهد که انگار در حال سفر هستند.
این انگیزه پرداک بود — برای اینکه مردم وقتی وارد ساختمانهایش میشوند جابهجا شوند.
او در سال ۲۰۱۸ در مصاحبهای با آسوشیتدپرس گفت که طراحیهایش طراحیهای رقصی هستند. او گفت که برخی از الهامات او برای طراحی رقص از احساساتی است که هنگام سوار شدن بر موتورسیکلت های متعدد خود – که برخی از آنها در استودیوی او به نمایش گذاشته شده بود – حاصل می شود.
او درباره یکی از طراحی ها گفت: “اینطور نیست که باید مسیر خاصی را دنبال کنید. این گزینه های باز است و می توانید مسیرهای خود را از طریق آن انتخاب کنید.” من ساختمانهای یکطرفه را دوست ندارم که به نوعی وارد آن میشوید و همه آنها را در یک عکس دریافت میکنید. این باید بیشتر انباشتهای از رویدادها، تجربیات و برداشتها باشد.»
قدردانی و تسلیت در صفحات رسانه های اجتماعی پرداک پس از مرگ او پس از یک بیماری به تدریج در حال پیشرفت به اشتراک گذاشته شد. او به خاطر به اشتراک گذاشتن طرحهایش، همراه با عکسهایی از نقطه دید خانهاش مشرف به دره ریو گراند و خاطرات ماجراجوییهایش با موتورسیکلت معروف بود.
رابرت گونزالس، رئیس دانشکده معماری و برنامه ریزی دانشگاه نیومکزیکو، هنگام حضور در دانشگاه تگزاس در آستین با پرداک ملاقات کرد. پرداک هنگام بازدید از دانشگاه، گونزالس و همکلاسی هایش را به چالش کشید تا همیشه به مکانی که برای آن طراحی می کنند و تصویر بزرگتر فکر کنند، نه فقط نمای یک ساختمان.
گونزالس روز سهشنبه گفت: «فکر میکنم این یکی از نشانههایی بود که او به جا گذاشت. او میخواست واقعاً تمام کارهایی را که انجام میداد با مکان و به روشی بسیار معنوی و معنادارتر یکی کند.»
مجموعه پرداک شامل اقامتگاه ها، هتل ها، ادارات، مراکز تفریحی و امکانات آموزشی و تحقیقاتی در سراسر جهان است. او مدال طلای موسسه معماران آمریکا را در سال 2006 و همچنین جایزه یک عمر دستاورد اسمیتسونیان کوپر-هویت را دریافت کرد.
توماس اس. هوورث، رئیس وقت کمیته، در نامزدی پرداک برای جایزه مؤسسه معماران آمریکا گفت: «مسلماً، بیش از هر معمار آمریکایی در هر زمان دیگری، آنتوان پرداک دیدگاهی شخصی و الهامگرفته از مکان از معماری را با چنین اشتیاق مطرح کرده است. و اعتقاد دارد که ساختمان های او مورد استقبال جهانی قرار گرفته است.”
هوورث ساختمانهای پرداک را بهعنوان «بینتیجه رسا و صمیمانه، همزمان پیچیده و بیفریب» توصیف کرد.
یکی از افتخارآمیزترین دستاوردهای پرداک، موزه حقوق بشر بود که بعداً در اسکناس 10 دلاری کانادا به نمایش درآمد – در مقابل ویولا دزموند، یک فعال حقوق مدنی در آن کشور.
پرداک یک فتوکپی از اسکناس را در جیب خود داشت — همیشه آماده بود تا آن را باز کند و در مورد اهمیت دزموند و پروژه موزه گفتگو کند.
پرداک در 24 ژوئن 1936 در لبنان، میسوری متولد شد و در رشته مهندسی در دانشگاه میسوری تحصیل کرد و سپس به دانشگاه نیومکزیکو منتقل شد. او بعدها از دانشگاه کلمبیا با مدرک لیسانس در رشته معماری فارغ التحصیل شد. در سال 2017، پرداک استودیو و آرشیو خود را به دانشگاه نیومکزیکو اهدا کرد، جایی که او چندین دهه در آنجا استاد بود.
تیم کلر، شهردار آلبوکرک، که در 24 ژوئن 2021 روز آنتوان پرداک را اعلام کرد، روز دوشنبه گفت که کار پرداک شهر را اعتلای بخشید.
کلر گفت: «او مهری به یاد ماندنی و شخصی بر شهر ما و سراسر جهان به جا می گذارد. ما برای همیشه از او سپاسگزاریم و او عمیقاً دلتنگ خواهد شد.»
در پستی در صفحه اینستاگرام پرداک آمده است که مراسم یادبودی در 24 ژوئن در آلبوکرکی برگزار خواهد شد.
یکی از پروژههای نهایی پرداک شامل یک مسیر راه آهن بود که در آن او مجموعهای از ایستگاهها را پیشبینی کرد که داستان شهر را روایت میکنند و ساکنان آن را در طول یک حلقه پارکوی عابر پیاده هفت مایلی تجلیل میکنند. او همچنین آثار محلی مانند جامعه لا لوز در ضلع غربی شهر و دانشکده معماری UNM را طراحی کرد.
این مدرسه مرکز پرداک را برای نگهداری دائمی مجموعه های معمار ایجاد کرده است. گونزالس گفت این راهی خواهد بود که در آن میراث پرداک زنده بماند و دیگران بتوانند از او بیاموزند. او خاطرنشان کرد که یک دیوار در مرکز اسامی بیش از 300 نفری را که زمانی در استودیو با پرداک کار می کردند، فهرست می کند، از جمله بسیاری از معماران و اساتید برجسته.
گونزالس گفت دانش آموزانی که از این مرکز بازدید می کنند می توانند تمام مراحل فرآیند پرداک را ببینند.
او گفت: «در آن فضا، شما همه آنها را احساس میکنید، تمام این لحظات کاتالیزور را در طول مسیر احساس میکنید. “و این هدیه ای است که او برای ما گذاشته است. شما نمی توانید آن را در کلاس درس یاد دهید. باید آن را تجربه کنید.”
——
لیزا باومن، نویسنده آسوشیتدپرس در بلینگهام، واشنگتن، در این گزارش مشارکت داشت.