آن هاتاوی لحظات سختی را در سفر خود به سمت مادری تعریف کرده است و می گوید در سال 2015 هنگام بازی در نمایشی که در آن باید “هر شب روی صحنه زایمان” می کرد، دچار سقط جنین شد.
این بازیگر برنده اسکار و مادر دو فرزند “اولین بار برای من خوب نشد. داشتم نمایشی بازی می کردم و مجبور بودم هر شب روی صحنه زایمان کنم.” در مصاحبه با نمایشگاه Vanity Fair دوشنبه منتشر شد
به گزارش Vanity Fair، سقط جنین او در طول شش هفته نمایش یک زن خارج از برادوی “Grounded” رخ داد.
هاتاوی گفت که وقتی دوستانش پس از اجرا از پشت صحنه دیدن می کردند، باید آن را واقعی نگه می داشت. وقتی روی صحنه بودم و وانمود می کردم که همه چیز خوب است، نگه داشتن آن خیلی زیاد بود.»
“بنابراین وقتی برای من خوب پیش رفت، وقتی در طرف دیگر بودم – جایی که باید لطف داشته باشی تا برای کسی خوشحال باشی – میخواستم به خواهرانم بگویم، “نیازی نیست همیشه برازنده باشی. من تو را می بینم و من تو بوده ام،” او ادامه داد.
او افزود: «واقعاً سخت است که اینقدر چیزی بخواهی و فکر کنی که آیا کار اشتباهی انجام میدهی یا نه.»
این زن 41 ساله که می گوید از زمانی که مادر شده است مهربان تر شده است، از شوهرش آدام شولمن دو فرزند دارد.
او هنگام اعلام بارداری خود با دومین فرزندش در سال 2019، در یک نامه نوشت پست اینستاگرام“این برای یک فیلم نیست… شماره 2” و اضافه کرد: “به کنار همه شوخی ها، برای همه کسانی که در جهنم ناباروری و بارداری هستند، لطفاً بدانید که این خط مستقیمی برای هیچ یک از بارداری های من نبود. برای شما عشق اضافی می فرستم.”
با اظهار نظر در مورد آن لحظه، «بیچارگان» ستاره گفت: “با توجه به دردی که در حین تلاش برای باردار شدن احساس کردم… اگر میدانم داستان برای همه بسیار ظریفتر از آن است، پست کردن یک مطلب کاملاً خوشحال کننده به نظر من نادرست است.”
او افزود: «من از چیزی که از نظر آماری به نظرم کاملاً عادی به نظر می رسید، شرمنده نبودم.
طبق آمار، حدود 10 تا 20 درصد از حاملگی های شناخته شده به سقط جنین ختم می شود و رقم واقعی احتمالاً بالاتر است. کلینیک مایو.
هاتاوی گفت که از شنیدن اینکه بسیاری از دوستانش تجربیات مشابهی را پشت سر گذاشته اند، شوکه شده است.
او گفت: “چرا ما اینقدر احساس انزوای غیرضروری می کنیم؟ اینجاست که آسیب می بینیم. بنابراین تصمیم گرفتم در مورد آن صحبت کنم.” “چیزی که قلبم را شکست، ذهنم را به باد داد و به من امید داد این بود که سه سال بعد، تقریباً هر روز، زنی با گریه به سراغم می آمد و من فقط او را در آغوش می گرفتم، زیرا او این (درد) را به اطراف حمل می کرد. و ناگهان همه چیز دیگر مال او نبود.”