داهومی، مستندی از ماتی دیوپ، کارگردان فرانسوی-سنگالی که به بررسی مسائل خاردار پیرامون بازگرداندن آثار باستانی غارت شده اروپا به آفریقا می پردازد، برنده جایزه برتر جشنواره بین المللی فیلم برلین شد.
لوپیتا نیونگو، برنده اسکار کنیایی-مکزیکی، انتخاب هیئت هفت نفره برای دریافت جایزه خرس طلایی را در یک مراسم جشن در پایتخت آلمان روز شنبه اعلام کرد.
دیوپ گفت که این جایزه “نه تنها به من افتخار می کند، بلکه کل جامعه مرئی و نامرئی را که فیلم نمایندگی می کند.”
دومینیک کین، خبرنگار الجزیره، که از برلین گزارش میدهد، گفت: این مستند «با مسئلهای روبرو میشود که نه تنها در دنیای فیلم بلکه در سراسر اروپا نیز در خط مقدم ذهن بسیاری از مردم قرار گرفته است.
DDahomey روی برنزهای بنین و تلاش برای بازگرداندن آن برنزها متمرکز است. کل اصل بازپرداخت، همان چیزی است که کارگردان متی دیوپ در دریافت جایزه، خرس طلایی در این جشنواره به آن اشاره کرد.»
هونگ سانگ سو، خانه هنری محبوب کره جنوبی، برنده جایزه بزرگ هیئت داوران برای «نیازهای مسافر»، سومین همکاری او با اسطوره سینمای فرانسوی ایزابل هوپرت شد.
هونگ، مهمان مکرر جشنواره، از هیئت داوران تشکر کرد و به شوخی گفت: “نمی دانم در این فیلم چه دیدید.”
نویسنده فرانسوی برونو دومون جایزه مقام سوم هیئت داوران را برای امپراتوری، نبرد بین کهکشانی خیر و شر که در دهکده ماهیگیری در فرانسه اتفاق میافتد را پذیرفت.
نلسون کارلو د لس سانتوس آریاس، فیلمساز دومینیکن، جایزه بهترین کارگردانی را برای پپه، مستند معمایی اش که روح اسب آبی متعلق به بارون فقید کلمبیایی مواد مخدر پابلو اسکوبار را تداعی می کند، دریافت کرد.
سباستین استن، ستاره سینمای مارول، بهترین بازی خرس نقره ای را برای حضورش در طنز آمریکایی، مردی متفاوت، انتخاب کرد.
استن نقش بازیگری را بازی میکند که مبتلا به نوروفیبروماتوز است، یک بیماری ژنتیکی که باعث ایجاد تومورهای بد شکل میشود، که با یک درمان پزشکی پیشگامانه درمان میشود.
ستاره رومانیایی آمریکایی آن را “داستانی که نه تنها در مورد پذیرش، هویت و خود حقیقت است، بلکه در مورد تحریف و ناتوانی است – موضوعی که مدت ها توسط تعصب خود ما نادیده گرفته شده است” نام برد.
‘تبانی’
امیلی واتسون بریتانیایی بهترین نقش مکمل خرس نقرهای را بهخاطر نوبت خود به عنوان یک مادر بیرحم در «چیزهای کوچک مانند این» به دست آورد.
این فیلم با بازی کیلیان مورفی، درباره یکی از بزرگترین رسواییهای ایرلند مدرن است: شبکه رختشویخانههای Magdalene از کارگاههای ندامتگاه کاتولیک رومی برای «زنان افتاده».
او به «هزاران و هزاران زن جوانی که زندگیشان به دلیل تبانی کلیسای کاتولیک و دولت در ایرلند ویران شد» ادای احترام کرد.
ماتیاس گلاسنر، نویسنده و کارگردان آلمانی، خرس نقره ای بهترین فیلمنامه را برای تراژیک کمدی نیمه اتوبیوگرافیک خود، مرگ، دریافت کرد. در این تور سه ساعته تعدادی از بازیگران برتر کشور حضور دارند که خانواده ای ناکارآمد را به تصویر می کشند.
خرس نقره ای برای نقش برجسته هنری به فیلمبردار مارتین گشلاخت برای فیلم ترسناک تاریخی اتریشی، حمام شیطان، رسید. این داستان زنان افسرده در قرن هجدهم را روایت می کند که برای اعدام قتل می کردند.
جایزه جداگانه مستند برلیناله به یک گروه فعال فلسطینی-اسرائیلی برای «سرزمین دیگر نیست» در مورد فلسطینیانی که توسط سربازان اسرائیلی و شهرک نشینان در کرانه باختری اشغالی آواره شده بودند، تعلق گرفت.
“در دریافت جایزه، دو مردی که بیشترین نقش را در این فیلم داشتند – یکی اسرائیلی، دیگری فلسطینی – هر دو در مورد نیاز به آتش بس فوری صحبت کردند، و این فکری است که بسیاری از افراد دیگر – برخی از دریافت کنندگان جوایز (و ) برخی از افراد در حال اهدای جوایز، “کین گفت.
Cu Li Never Cries ساخته فام انگوک لان فیلمساز ویتنامی برنده بهترین جایزه بلند اول شد. این فیلم داستان زنی را روایت می کند که با خاکستر شوهرش از آلمان به ویتنام بازمی گردد.
بهترین فیلم کوتاه به یک چرخش عجیب ساخته فرانسیسکو لزاما آرژانتینی در مورد نگهبان موزه ای که افزایش ارزش دلار را با آونگ پیش بینی می کند، تعلق گرفت.
برلیناله، همانطور که این جشنواره شناخته می شود، با کن و ونیز در میان برترین ویترین های سینمای اروپا قرار دارد.
سال گذشته، مستند دیگری، مستند خرس طلایی فرانسه، On the Adamant، درباره یک مرکز مهدکودک شناور برای افراد مبتلا به مشکلات روانپزشکی را به خانه برد.