گروه های مسلح هائیتی دارند بر سرفصل های جهانی تسلط داشت در هفته‌های اخیر، زمانی که افراد مسلح به ایستگاه‌های پلیس، زندان‌ها و دیگر مؤسسات در پایتخت پورتو پرنس حمله کردند و عملاً شهر را فلج کردند.

اما قدرت این باندها مدتهاست که زندگی روزمره و سیاست در هائیتی را تکان داده و کشور را در یک بحران چند ساله فرو برده است.

آخرین نمونه در این هفته به عنوان نخست وزیر آریل هنری رخ داد اعلام کرد او پس از تشکیل شورای انتقالی ریاست جمهوری و انتخاب جانشین از سمت خود استعفا خواهد داد.

اعلامیه او در بحبوحه فشار جامعه بین‌المللی و رهبران گروه‌های تبهکار اعلام شد که هشدار دادند اگر هنری، یک مقام غیرمنتخب، کناره‌گیری نکند، کشور کارائیب ممکن است با “جنگ داخلی” روبرو شود.

با این حال، خروج برنامه‌ریزی شده هنری کمک چندانی به تعدیل این موضوع نکرده است چنگال باندهاکه حدود 80 درصد از پورتو پرنس را در اختیار دارند.

آنها همچنین قول داده اند که با هرگونه مداخله خارجی در امور هائیتی مخالفت کنند. این شامل تلاشی است که توسط سازمان ملل متحد برای ارسال الف نیروی مسلح چند ملیتی، به رهبری کنیا، به هائیتی برای کمک به پلیس ملی در واکنش به خشونت و ناآرامی های گسترده.

اما باندهای مسلح هائیتی دقیقا چه کسانی هستند؟ باندها چگونه کار می کنند و چه می خواهند؟ و در نهایت، چگونه کشور می تواند – و باید – با آنها برخورد کند؟ در اینجا چیزی است که شما باید بدانید.

باندهای مسلح هائیتی چه کسانی هستند؟

وجود دارد تصور می شود حدود 200 باند مسلح در هائیتی فعالیت می کنند که حدود نیمی از آنها در پورتو پرنس حضور دارند. در پایتخت، دو ائتلاف بزرگ باندی وجود دارد.

اولین – اتحاد G9 Family and Allies یا به سادگی G9 – توسط رهبری می شود جیمی “باربیکیو” Cherizier، یک افسر پلیس سابق هائیتی که به دلیل دست داشتن در خشونت هائیتی تحت تحریم های سازمان ملل و ایالات متحده است.

دومی GPep است که توسط گابریل ژان پیر، که با نام Ti Gabriel نیز شناخته می شود، رهبری می شود. او قبل از ایجاد G-Pep که در منطقه فقیرنشین پورتو پرنس سیت سولیل مستقر بود، رهبر گروهی به نام نان بروکلین بود.

G9 و GPep سالهاست که رقیب یکدیگر هستند. مبارزه برای کنترل محله های پورتو پرنس هر دو گروه بوده اند متهم کشتارهای دسته جمعی و خشونت جنسی در مناطق تحت اقتدار آنها و همچنین در مناطقی که می خواهند تحت کنترل خود درآورند.

اما Cherizier گفته است که این دو گروه در اواخر سال گذشته به پیمانی دست یافتند – که در زبان کریول هائیتی “viv ansanm” یا “با هم زندگی می کنند” – برای همکاری و برکناری هنری، نخست وزیر.

ماریانو دی آلبا، مشاور ارشد گروه بین المللی بحران گفت: ما مطمئن نیستیم که این پویایی چقدر دوام خواهد آورد. اما آنها یک اتحاد مشترک در سپتامبر 2023 تشکیل دادند و اساساً سعی داشتند به این احتمال پاسخ دهند که یک ماموریت امنیتی چند ملیتی قرار است مستقر شود به هائیتی، و آنها می خواستند از آن جلوگیری کنند.

باندها از کجا آمدند؟

برای چندین دهه، باندهای هائیتی از نزدیک با سیاستمداران، احزاب سیاسی، بازرگانان یا سایر به اصطلاح “نخبگان” در این کشور در ارتباط بوده اند.

به عنوان مثال، G9 با حزب Haitien Tet Kale (PHTK)، حزب سیاسی رئیس جمهور سابق جوونل مویز، که در ژوئیه 2021 ترور شد. مویز کمی قبل از کشته شدن هنری را برای پست نخست وزیری انتخاب کرد.

GPep به نوبه خود با احزاب مخالف هائیتی مرتبط بوده است.

خشونت گروهی از چه زمانی شروع شد؟

بیشتر کارشناسان این پدیده را به دوران رئیس جمهور سابق هائیتی، فرانسوا «پاپا داک» دووالیه و پسرش، ژان کلود «بیبی داک» دووالیه، که دیکتاتوری ترکیبی آنها 29 سال به طول انجامید، بازمی‌گردانند.

Duvaliers یک گروه شبه نظامی به نام Tontons Macoutes را تأسیس کردند و از آنها استفاده کردند تا مخالفت با حکومت خود را از بین ببرند. این تیپ هزاران نفر را کشت و شکنجه کرد.

رابرت فاتون، کارشناس هائیتی و استاد دانشگاه ویرجینیا، گفت که باندهای مسلح پدیده جدیدی در هائیتی نیستند. او به الجزیره گفت: «آنها برای مدت بسیار بسیار طولانی بخشی از تاریخ کشور بوده اند.

اما فاتون توضیح داد که گروه های مسلح امروز در هائیتی متفاوت هستند.

چطور؟

فاتون خاطرنشان کرد: آنها سلاح های بهتری نسبت به قبل دارند و در حملات خود به “سطح جدیدی از پیچیدگی” رسیده اند. به عنوان مثال، طبق گزارش ها، هواپیماهای بدون سرنشین در هنگام افراد مسلح مورد استفاده قرار می گرفتند به دو زندان پورتو پرنس یورش بردند در اوایل ماه مارس، بخشی از آخرین دور خشونت.

فاتون همچنین توضیح داد که گروه‌های مسلح «تا همین اواخر» وابسته به سیاستمداران، احزاب سیاسی و بازرگانان بودند. فاتون گفت که این افراد “می توانند آنها را کنترل کنند”. اما دیگر اینطور نیست.

فاتون گفت: «آنها برای خودشان نیرویی هستند. این بدان معناست که آنها اساساً می توانند به برخی از سیاستمداران یا بسیاری از سیاستمداران دیکته کنند، به عنوان مثال، چه کاری باید انجام دهند یا چه کاری می توانند انجام دهند.

چگونه باندها خودمختار شدند؟

فاتون گفت: «آنها توانسته اند مستقل از سیاستمداران و بازرگانان پول بیشتری جمع کنند. که شامل اخاذی و همچنین آدم ربایی برای باج، قاچاق مواد مخدر و قاچاق سلاح های سبک.

اما هم فاتون و هم دی آلبا تاکید کردند که گروه های مسلح هائیتی نه تنها ماهیت جنایتکارانه دارند.

دی آلبا به الجزیره گفت: «آنها جنبه سیاسی هم دارند. آنها درآمد خود را از طریق فعالیت های غیرقانونی به دست می آورند و حاضرند از سلاح های خود برای اهداف سیاسی استفاده کنند.

پس آنها چه می خواهند؟

دی آلبا گفت که باندهای بزرگ هائیتی به طور فزاینده ای مطالبات سیاسی را مطرح کرده اند، به ویژه پس از ترور رئیس جمهور مویس در سال 2021. یک خلاء قدرت باقی گذاشت در حکومت کشور

به عنوان مثال، آخرین موج خشونت این باندها شامل درخواست از نخست وزیر هنری برای استعفا بود.

اما جاه طلبی های آنها فراتر از این است. به عنوان مثال، Cherizier، رئیس گروه 9 هشدار داده است که نیروهایش با هرگونه مداخله خارجی در هائیتی مخالفت خواهند کرد و او گفته است که می خواهد به خروج کشور از بحران کنونی کمک کند.

دی آلبا گفت: «اینها گروه هایی هستند که به طور فزاینده ای فکر می کنند که تنها راه برای حفظ ارتباط نه تنها بلکه موجودیتشان این است که بتوانند حداقل درجه مهمی از قدرت سیاسی را مدیریت کنند.»

فاتون اهداف بلندمدت باندها را به عنوان یکی از نفوذ پایدار در رهبری هائیتی خلاصه کرد. این فقط این نیست که “اجازه دهید از نظر فعالیت مجرمانه کاری را که می خواهم انجام دهم.” بیشتر این است، “من یک تکه قدرت می خواهم.” دوره زمانی.”

خوب. با دانستن همه اینها، هائیتی چگونه با خشونت باندها مقابله می کند؟

این سوال میلیون دلاری است. و در حالی که پاسخ روشنی وجود ندارد، اکثر کارشناسان موافقند که شما نمی توانید مشکل خشونت گروهی در هائیتی را از وضعیت کلی سیاسی و اقتصادی جدا کنید.

این کشور فقیرترین کشور آمریکای لاتین و در میان نابرابرترین کشورها از نظر توزیع ثروت است. این کشور با تعدادی از مشکلات سیستماتیک مانند بیکاری بالا و کمبود فرصت ها مواجه است که به قدرت گروه های مسلح کمک می کند.

بسیاری از جوانان و مردان جوان آینده، شغل و تحصیلی ندارند. واقعا امیدی ندارند. می توانید بفهمید که چرا برخی از آنها به باندها می پیوندند. این یک مشکل ساختاری، اجتماعی، اقتصادی است.

اما در حالی که پرداختن به این مسائل مستلزم یک چشم انداز بلندمدت برای کشور است، فاتون گفت که اکنون نیاز مبرمی به برقراری مجدد نظم وجود دارد.

خشونت بیش از 200000 نفر را در پورتو پرنس آواره کرده است و پلیس هائیتی منابع لازم برای رسیدگی به باندها را ندارد. برنامه جهانی غذای سازمان ملل نیز هشدار داد این هفته که هائیتی “در لبه یک بحران گرسنگی ویرانگر قرار دارد”.

آیا نیروهای تحت رهبری کنیا مستقر خواهند شد؟

این نیز نامشخص است. مقامات کنیایی روز سه شنبه گفتند که این کشور آفریقای شرقی ماموریت امنیتی برنامه ریزی شده به هائیتی را متوقف می کند تا منتظر بماند و ببیند که انتقال سیاسی چگونه انجام می شود.

ویلیام روتو رئیس جمهور کنیا گفت روز چهارشنبه، کشورش “به محض تشکیل شورای ریاست جمهوری تحت یک فرآیند توافق شده”، “رهبری” ماموریت هائیتی را بر عهده خواهد گرفت.

گروه های هائیتی در حال انتخاب هستند نمایندگان در شورای انتقالی ریاست جمهوری که توسط بلوک ملل کارائیب و بازار مشترک (CARICOM) تعیین شده است، حضور خواهند داشت. ایجاد در روز دوشنبه. ایالات متحده، سازمان ملل و دیگران نیز در این مذاکرات طرف بودند.

شورای انتقالی دارای 7 عضو دارای حق رای خواهد بود که از میان جناح های مختلف سیاسی هائیتی و بخش خصوصی و دو ناظر بدون رای انتخاب می شوند. وظیفه انتخاب نخست وزیر موقت را بر عهده خواهد داشت.

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، بعد از ظهر چهارشنبه به خبرنگاران گفت که واشنگتن انتظار دارد شورای انتقالی “در چند روز آینده” تشکیل شود.

دی آلبا گفت که در حالی که «نیاز به مکانیزمی برای تقویت وضعیت امنیتی در هائیتی وجود دارد … باندها آنقدر در میان مردم در هم آمیخته اند که برای هر مأموریت امنیتی چند ملیتی واقعاً سخت خواهد بود که واقعاً با آنها فقط با زور برخورد کند. “.

پس دیگر چه اتفاقی باید بیفتد؟

دی آلبا گفت که بحران باید در مسیر دوگانه بررسی شود: امنیت و سیاست.

او گفت: «این یک وضعیت بسیار چالش برانگیز است، زیرا در عین حال، هائیتی قبلاً سابقه بسیار بدی از مداخله خارجی داشته است که به جایی نرسیده است». مسئله این نیست که پول زیادی روی میز بگذاریم (و سپس) این مشکل حل خواهد شد.»

به نظر د آلبا، هائیتی‌ها باید در یافتن راه‌حل‌ها پیشقدم شوند – اما برای ایجاد نهادهای دولتی کارآمد نیز به کمک نیاز دارند.

او گفت: «اگر این اتفاق نیفتد و اگر دولت موجود نتواند برای مردمش کار کند، این باندها همچنان دست برتر را خواهند داشت.

نیاز به رهبری پایدار توسط فاتون تکرار شد. او گفت: “این راه بسیار طولانی است، اما مشکل فوری تشکیل دولت جدید، انتخاب نخست وزیر توسط دولت جدید است.”

پس از آن، او افزود، توجه بعدی، رسیدگی به خشونت باند خواهد بود.

«آیا می توانید با گروه ها مذاکره کنید؟ اگر نتوانید با گروهک‌ها مذاکره کنید، آیا کنیایی‌ها به موقع می‌رسند و آیا توانایی مقابله با آنها را خواهند داشت؟»